Op donderdag 24 november behandelt de raad van de gemeente Eemsmond het Beleidsplan Economie 2012-2016. Hierin komt de glastuinbouw bij Oudeschip nadrukkelijk aan de orde.
Er wordt daar een aantal zaken gepresenteerd die de oplettende lezer met belangstelling voor glastuinbouw in deze gemeente af en toe de wenkbrauwen doen fronsen.
Voeg je namelijk alle gegevens uit Startnotitie, MER en Bestemmingsplan Glastuinbouw Eemshaven, bij Visiedocument Eemshaven Zuidoost-Zuid van Groningen Seaports (VE van GSP) , Beleidsplan Economie (BE), en wat niet al, dan gaat het om:
een glastuinbouwgebied van 450, o nee, 300 hectare, waar wel, maar ineens toch niet en nu toch weer wel gebruik gemaakt wordt van restwarmte van energiecentrales en vooruit, ook van de datacenters die komen (VE van GSP) , maar ook van geothermie ( BE) en waarbij uiteindelijk 200 ha. glas ook nog eens bedekt worden met zonnepanelen ( directeur Post van GSP ).
Het kon wel eens heet worden in deze kassen.
Werkgelegenheid
We kunnen doorgaan met het opnoemen van over elkaar heen buitelende feiten en feitjes. Bijvoorbeeld over de werkgelegenheid. Wat daarover gezegd en onderzocht is vanaf begin 2004! Wij laten het onderwerp werkgelegenheid maar rusten. Dat wordt een soort van scherpslijperij die in welles-nietes ontaardt.Wel wijzen we erop dat in het BE het zoveelste arbeidsgerelateerde onderzoek wordt aangekondigd -voor 2011, dus dat wordt opschieten.
Levensvatbaarheid
Het projectgebied is inmiddels gekrompen van 450 ha. tot 300 hectare bruto. CBS-cijfers over teelten onder glas gaan over netto oppervlaktes. Wij spreken voor de duidelijkheid over netto glas en omdat de verhouding bruto:netto=3:2 gaat het in de gemeente Eemsmond over 200 ha. netto glas ten noorden van Oudeschip. Het zijn nog altijd duizelingwekkende afmetingen:: 20.000 m2 met een goothoogte van 6 tot 8 meter. Dat wordt dus een permanente, hoge zee van glas ten noorden van de Middendijk.
Minder dan ooit is er aanleiding om te spreken van ‘een grootschalig glastuinbouwgebied met industriële uitstraling’. In de Wieringermeer staan immense bedrijven; bijvoorbeeld eentje van 45 ha. kassen met de mogelijkheid om uit te bouwen naar 100 ha.. Die kassen staan dan ook in een projectgebied van 1000 hectare, Agriport I en II, dat samen met Het Grootslag een glastuinbouwcluster vormt.
In een glastuinbouwgebied dat als zelfstandig cluster kan opereren zit niet alleen de tuinder met zijn collega’s, maar ook de infrastructuur van de toelevering, de handel, de verwerking, de kennis en de logistiek. Algemeen wordt aangenomen dat daarvoor minstens 500 ha. nodig is.
Op 20 maart 2006 vertelde toenmalig Glastuinbouwvoorman Frans Hoogervorst aan OGG: ‘ Ik vind het uit het oogpunt van de tuinbouw geen goeie locatie.’ Hij had het o.a. over de infrastructuur van de handel en de kennis, over de logistiek, en over de te lage lichtintensiteit en de temperatuur (jaargemiddelden) .
Voor het goede begrip: wij pleiten hier niet voor het aanwijzen van dit keer een veel groter projectgebied, maar zeggen iets over de levensvatbaarheid van het project.
Toekomst
Een op realistische leest geschoeid toekomstperspectief voor de glastuinbouw in de provincie Groningen ontbreekt nog. Het Rijk heeft in de Nota Ruimte en daaraan gelieerde notities bepaald dat aan versnippering en verloedering van en door de glastuinbouwgebieden paal en perk wordt gesteld. Nieuwe provinciale projectlocaties voor de glastuinbouw worden dan ook slechts op voorwaarde van een regionale herstuctureringsopgave toegestaan.OGG is en blijft van mening dat van een dergelijke opgave geen sprake is. We wijzen op het feit dat nog niet zo lang geleden bij Zuidwolde autonome uitbreiding van het gebied daar is gerealiseerd en dat in Hoogezand-Sappemeer nog steeds sprake is van een glastuinbouwgebied, waar ooit miljoenen in zijn gepompt, wat niet van de grond wil komen en waar van herontwikkeling geen sprake is.
Met andere woorden: voor de levensvatbaarheid van de bedrijfstak glastuinbouw in de provincie Groningen doet men er beter aan de bestaande gebieden de gelegenheid en de middelen te geven voor (her)ontwikkeling.
Biobased
De burgemeester van Eemsmond, Marijke van Beek, heeft op 10 november 2011 een bezoek gebracht aan Wageningen. Op de WUR heeft zij zich laten voorlichten over biobased economy , een op groene leest geschoeide economie. Ze twitterde “Van Wageningen op weg naar Gent. Op de WUR 3 inter. inleidingen, waarbij wellicht evt concreet project vd Eemshavent ikv #glastuinbouw.”
Nu kunnen we ons bij biobased het één en ander voorstellen, zeker na een googletoertje. Bijvoorbeeld dat je iets gaat doen met de vezels uit plantenresten, of dat je fosfaat gaat terugwinnen uit plantmateriaal. Mooi groen allemaal. Voor als je al kassen hèbt.
Maar je gaat zeker niet eerst honderden hectares vruchtbare zavel bedelven onder beton, staal en glas, om vervolgens nog iets groenigs te doen onder glas.
Buffer
De ontwikkeling van de Eemshaven gaat voorspoedig. Er komt veel werkgelegenheid. Dat is mooi. Deze ontwikkeling betekent tegelijkertijd een toenemende industrialisatie van de noordoostelijke Waddenkust van Groningen. Een groene buffer is noodzakelijk. Een groene buffer tussen deze toenemende industrialisatie, tussen dit uiteindelijk hoogontwikkelde gebied voor zware en minder zware industrie en de eerste bewoning, dus Oudeschip en Oosteinde. Die buffer is er al: een Hogelandster akkerbouwgebied waar het goed boeren is op jonge zavel. Dit glas is per definitie niet groen te praten, glas is al helemaal geen bescherming van Oudeschip. Glas is de doodsteek voor Oudeschip.
Industrie op het haventerrein, akkerbouw als buffer tussen de Middendijk en het industriegebied. Zo is het, en zo moet het blijven. Groen zat.
Grond
Intussen wordt nu al acht jaar lang gesproken over grond van anderen. Door de gemeente Eemsmond, door de provincie, door GSP en door de Noordelijke OntwikkelingsMaatschappij (NOM). En ja, ook door OGG. Maar OGG bepaalt niet voor de grondeigenaren, de agrariërs wat zij wel of niet met hun grond moeten doen. Dat doen de eerdergenoemde organisaties wel.
OGG blijft slechts de vereniging die volgens haar statuten als doel heeft ‘de Oostpolder bij de Eemshaven te vrijwaren van ieder grootschalig industrieel complex inzonderheid ieder grootschalig industrieel glastuinbouwcomplex, en voorts van iedere inrichting voor bio-industrie, zulks met alle haar wettelijk beschikbare middelen (…)’
